De dochter van een goede vriendin ging trouwen. Voor het bruidspaar schreef ik dit gedicht
belofte
het pad mag lang
soms steil soms glad
dwingt inspanning af
eist ook ontspanning
ter afkoeling lokt het
toevertrouwen aan de deining
met gesloten ogen die lachen
met zachte monden die zoeken
met strelende handen die voelen
en dit alles steeds weer samen